خانه به دوش

فرشته

Posted in fictional, minimal by خانه به دوش on 27 آوریل 2008

چه کسی داوطلب میشود به آن نوجوان خوش سیما که لباس پیش آهنگی به تن کرده و هنگام ویلون زدن چشمانش برق و شور زندگی دارد و وقتی میخندد انگار تمام فرشته ها با او میخندد، حقیقت را بگوید؟

که او فقط محصول تجاوز یک سرباز گمنام صرب به یک زن کروات است.

2 comments

2 پاسخ

Subscribe to comments with RSS.

  1. Mojtaba said, on 28 آوریل 2008 at 3:25 ب.ظ.

    The question is does it really matter? Or should it matter for our feelings towards the kid? BTW, I don’t agree with the «faghat» word in the last sentence, it somehow implies that the author thinks it should matter. right?
    Sorry I don’t have persian fonts here! :-)

    پاسخ
  2. hypertramp said, on 29 آوریل 2008 at 7:02 ق.ظ.

    you r right, but not always the «relater» and «author» take the same position

    پاسخ

بیان دیدگاه